مردم تاجیکستان به اشعار ایرانی بسیار علاقه‌مند هستند

به گزارش روابط عمومی بنیاد سعدی  «شاه منصور شاه میرزا» نویسنده تاجیکستانی ضمن حضور در غرفه بنیاد سعدی در سی‌و‌پنجمین دوره نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران در گفت‌وگو با خبرنگار بنیاد تاکید کرد: اشعار ایرانی نقل کلام مادران تاجیکستانی است و آنان در لالایی های خود از این زبان استفاده می کنند.

نویسنده کتاب «می خواستم پرنده شوم» خاطرنشان کرد: ادبیات و فرهنگ ایرانی دارای پشتوانه و قدمت زیادی است. این زبان امروز فراتر از مرزهای ملی ایران حرکت می‌کند و این موضوعی است که خط و زبان خط «سیریلیک» تاجیک فاقد آن است.

او با تاکید بر اینکه خط و زبان«سیریلیک» از قدرت و قوت زبان فارسی برخوردار نیست، تصریح کرد:  زبان فارسی امروز در علاوه براین کشور در کشورهایی مثل افغانستان تاجیکستان مورد توجه و استقبال است و با این زبان گفت‌وگو می شود و رسم الخط آن همچنان جایگاه خود را دارد و از  قدمت دیرینه‌ای برخوردار است، در حالی که خط سیریلینک فاقد این ویژگی هاست.

خالق رمان «باغ شفتالو» افزود: ما باید به عنوان یک ملت فرهنگی واحد این زبان را برای خود حفظ کنیم. مردم تاجیکستان نسبت به ادبیات ایران به ویژه اشعار شاعران این مرز و بوم علاقه زیادی دارند و اشعار آنان ورد زبان مردم تاجیکستان است.مردم تاجیکستان مردمی علاقه‌مند به کتاب هستند و علامه صدرالدین عینی که همه ما او را به عنوان بنیان‌گذار ادبیات تاجیک و قهرمان ملی و مربی نسل بزرگ نویسندگان می‌شناسیم، آثار زیادی از خود به یادگار گذاشته است. همچنانکه جلال اکرامی و ساتم الغ زاده از شاگردان این داستان‌نویس بزرگ کتاب‌هایشان جزو کتاب‌های پر خواننده مردم تاجیکستان است.

او درباره ادبیات داستانی ایران و نویسندگان ایرانی در تاجیکستان نیز گفت: در زمان شوروی هرچند روابط چندانی میان ایران و تاجیکستان وجود نداشت و روابط فرهنگی از طریق مسکو انجام می‌شد اما روابط ادبی هیچ‌گاه قطع نشد. از نوشته‌های استادانی مانند سعید نفیسی، پرویز ناتل خانلری و حبیب یغمایی که با ادیبان ما رفت‌وآمد داشتند برمی‌آید که از نبض ادبیات تاجیکستان باخبر بودند و به آن علاقه زیادی داشتند. استاد سعید نفیسی، اولین فردی بود که استاد عینی را علامه خطاب و یادداشت‌های زیادی درباره عینی منتشر کرد. ما از گذشته‌های دور تا امروز با شعر و داستان‌های ایرانی آشنایی داریم.

نویسنده کتاب«پرچم سفید»در مورد این کتاب خود تصریح کرد: این کتاب که توسط انتشارات ایهام منتشرشده است؛ شامل 9 داستان با نام‌های پرچم سفید، آشتی، خوشه‌های طلا، سوز زخم‌های شکفته، خواجه خضر و...است. من در یکی از داستانهایم در مورد دختری نوشته ام که اصراردارد گربه خود را با یک گربه ایرانی جفت بیاندازد. البته این ظاهر کار است و در واقع این داستان بر لزوم ارتباط با فرهنگ و تمدن ایرانی تاکید دارد.

«شاه منصور شاه میرزا» با اشاره به یکی از آثار پژوهشی خود،یادآور شد: من کتابی را با همکاری ریش سفیدان منطقه سکونتم که منطقه‌ای کوهستانی و به نسبتا بکری است، نوشته‌ام و در آن سعی کرده‌ام واژه‌های اصیل ایرانی را مثل کوی، گرمابه،جنگ و جدال و...را  در آن بگنجانم. متاسفانه مردم ایران نسبت به زبان خود توجه لازم را ندارند در حالی که مردم تاجیکستان و افغانستان به زبان فارسی همچنان پایبنداند چون باور دارند که این زبان، زبانی است که توانسته است اصالت خود را حفظ کند.