زبان فارسی پلی میان فرهنگ ایران و هند است

 به گزارش روابط عمومی بنیاد سعدی، این برنامه با همکاری گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه جواهر لعل نهرو، بنیاد تحقیقات داراشکوه، رایزنی فرهنگی سفارت ج. ا. ایران و مرکز تحقیقات فارسی دهلی‌نو و نمایندگی بنیاد سعدی برگزار شد.

در این مراسم، علاءالدین شاه، نماینده استادان زبان و ادبیات فارسی، با اشاره به جایگاه چند بعدی شهریار در سنت شعری ایران، نامگذاری روز شعر و ادب فارسی به نام این شاعر را نشان‌دهنده خلاقیت و نقش ماندگار او دانست.

اختر حسین، استاد دانشگاه جواهر لعل نهرو، نیز شعر فارسی را میراثی تمدنی توصیف کرد و افزود: شعر شهریار، دریچه‌ای برای ورود به سنت شعری ایران و درک خلاقیت‌های شعر معاصر است.

در ادامه اکبر شاه، استاد دانشگاه دهلی در سخنانی با اشاره به جایگاه زبان فارسی در فرهنگ و تاریخ شبه‌قاره گفت: زبان فارسی بستری غنی برای بیان ارزش‌های متعالی و تجربه‌های عاطفی عمیق است. این زبان علاوه بر انتقال معارف ایرانی، وسیله‌ای برای انتقال دانش و فرهنگ هند به دیگر حوزه‌های فرهنگی نیز بوده است. 

وی افزود: زبان فارسی در طول قرون، چنان با فرهنگ هند درآمیخته که نمی‌توان این دو را جدا از یکدیگر دانست و این تعامل موجب غنای متقابل هر دو فرهنگ شده است.

فریدالدین فریدعصر، رایزن فرهنگی ایران در هند، نیز در سخنان خود شهریار را شاعری چندوجهی خواند و گفت: دو زبانه بودن شهریار و سرودن اشعار ترکی، جایگاه او را در میان ترک‌زبانان فراتر از مرزهای ایران تثبیت کرده است.

در ادامه، قهرمان سلیمانی، مدیر مرکز تحقیقات فارسی دهلی‌نو و نماینده بنیاد سعدی، در سخنان خود با تأکید بر گستره تمدنی زبان فارسی، اظهار کرد: جغرافیای زبان فارسی از شرق چین تا اروپا امتداد داشته و در همه حوزه‌های دانش، هنر و خلاقیت بشری حضوری فعال داشته است. داد و ستد فرهنگی در این پهنه وسیع، شگفت‌انگیز و بی‌مانند است.

 وی با اشاره به نمونه‌ای تاریخی افزود: خمسه نظامی در ایران و نظیره‌سرایی امیرخسرو دهلوی در هند، نمونه‌ای از پیوندهای عمیق ادبی و فرهنگی است که نشان می‌دهد چگونه زبان فارسی پلی برای تبادل اندیشه‌ها و آفرینش‌های ادبی در گستره‌ای وسیع بوده است.

 خانم کلاهدوز، پژوهشگر ایرانی مهمان دانشگاه جامعه ملیه اسلامیه دهلی، در ادامه با تحلیل درونمایه‌های عاطفی اشعار شهریار، مقبولیت او نزد عموم مردم را ناشی از پیوند شعرش با احساسات جمعی دانست.

در پایان خیرالدین خیری، استاد مهمان افغانستانی، انتشار و گسترش شعر معاصر ایران در افغانستان را نتیجه کوشش موسیقی‌دانان این کشور دانست که موجب پیوند بیشتر مردم افغانستان با شعر فارسی معاصر شده است.

این مراسم با قرائت اشعاری از استاد شهریار توسط دانشجویان به پایان رسید.