«کورش صـفوى» درگذشت

ساعاتی پیش، استاد «کورش صفوی»، زبان‌شناس و مترجم ایرانی در سن ۶۷ سالگی از دنیا رفت.

به گزارش روابط عمومی بنیاد سعدی، استاد «کورش صفوی» تحصیلات ابتدایی و متوسطه خود را در آلمان و اتریش به پایان برد و در سال ۱۳۵۰ به تهران بازگشت. به دلیل نپذیرفتن دیپلم اتریش از سوی ایران وادار شد همان سال مجدداً به دبیرستان برود و از دبیرستان هدف ۴ آن ایام دیپلم ریاضی بگیرد.

وی سپس به رشته زبان و ادبیات آلمانی دانشگاه تهران رفت و مدتی بعد برای تحصیل در مدرسه عالی ترجمه انتقالی گرفت و به سال ۱۳۵۴ شمسی موفق به اخذ لیسانس از این دانشگاه شد.

این زبان‌شناس نام‌آشنا در ادامه برای تکمیل تحصیلات به آمریکا رفت و پس از یک فصل تحصیل در رشته زبان‌شناسی در دانشگاه دولتی اوهایو و دو نیمسال حضور در ام.آی.تی، به دلیل بیماری پدر به ایران بازگشت.

صفوی در سال ۱۳۵۶ وارد دوره کارشناسی ارشد زبان‌شناسی دانشگاه تهران شد و موفق گردید در سال ۱۳۵۸ و پیش از انقلاب فرهنگی ارشد خود را اخذ نماید.

وی از همان سال به صورت حق‌التدریسی، سپس به صورت قراردادی و پیمانی به استخدام دانشکده علوم و ارتباطات درآمد و نزدیک به ۱۰ سال پس از اخذ مدرک کارشناسی‌ارشد و هنگامی که دوره دکتری زبان‌شناسی دانشگاه تهران دوباره بازگشایی شد، در این دوره حاضر شد و در سال ۱۳۷۲ دکتری زبان‌شناسی خود را از این دانشگاه گرفت.

از آثار این نویسنده فقد می‌توان به کتاب‌های «درآمدی بر زبان‌شناسی»، «واژه‌نامه زبان‌شناسی»، «نگاهی به پیشینه زبان فارسی»، «هفت گفتار درباره ترجمه»، «از زبان‌شناسی به ادبیات»، «گفتارهایی در زبان‌شناسی»، «درآمدی بر معنی‌شناسی»، «منطق در زبان‌شناسی»، «از زبان‌شناسی به ادبیات، «معنی‌شناسی کاربردی»، «فرهنگ توصیفی معنی‌شناسی»، «نگاهی به ادبیات از دیدگاه زبان‌شناسی»، «زبان‌های دنیا: چهار مقاله در زبان‌شناسی»، «آشنایی با نظام‌های نوشتاری»، «آشنایی با معنی‌شناسی»، «آشنایی با تاریخ زبان‌های ایران»، «آشنایی با تاریخ زبان‌شناسی»، «مبانی زبان‌شناسی»، «استعاره از نگاهی دیگر»، «سرگردان در فلسفه ادبیات» در حوزه تألیف و «سه رساله درباره حافظ»، «نگاهی تازه به معنی‌شناسی»، «تاریخ خط» ترجمه عباس مخبر و کورش صفوی، «روندهای بنیادین در دانش زبان»، «دوره زبان‌شناسی عمومی»، «زبان و ذهن»، «فن دستور»، «زبان‌شناسی و ادبیات»، «محفل فیلسوفان خاموش»، «فردینان دو سوسور»، «زبان و اندیشه»، «دنیای سوفی»، «دیوان غربی شرقی»، «بوطیقای ساختگرا» و «درآمدی بر معنی‌شناسی زبان» در حوزه ترجمه اشاره کرد.

پایان خبر