همایش ادبیات فارسی در دانشگاه علیگر هند برگزار شد
همایش بینالمللی «زبان و ادبیات فارسی در زمان اکبرشاه گورکانی و سلاطین صفوی» با حضور استادان و پژوهشگران زبان و ادبیات فارسی از کشورهای ایران، هند، افغانستان و تاجیکستان، در دانشگاه علیگر هند، برگزار شد.
به گزارش روابط عمومی بنیاد سعدی به نقل از سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، در این همایش سه روزه، استادان و پژوهشگران درباره عناصر فرهنگی ایران و هند در شعر و ادب فارسی، شاعران پارسیگوی هند، سهم دوره اکبرشاه و دوره صفوی در تاریخنویسی فارسی و سبکهای هندی و اصفهانی، به ایراد سخن و ارایه مقاله پرداختند. در این همایش استادانی از ایران (41 نفر)، هند، افغانستان و تاجیکستان، شرکت داشتند.
بنا بر اعلام این گزارش، آیین گشایش این سمینار با سخنرانی ضمیرالدین شاه، رییس دانشگاه اسلامی علیگر، طلعت احمد، رییس دانشگاه جامعه ملیه اسلامیه، علی دهگاهی، رایزن فرهنگی ایران در هند، نعیمالرحمان فاروق، رییس پیشین دانشگاه اللهآباد هند، هربنس موکیا، استاد تاریخ، آذرمیدخت صفوی، رییس مرکز تحقیقات فارسی دانشگاه اسلامی علیگر، ماحوزی، رییس گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد رودهن، اسد علی خورشید، رییس گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه اسلامی علیگر و کفیل احمد قاسمی، رییس دانشکده ادبیات دانشگاه علیگر، برگزار شد.
در آغاز برنامه، پیام غلامعلی حدادعادل، رییس فرهنگستان زبان و ادب فارسی قرائت شد. در بخشی از این پیام آمده بود: نسل حاضر در هند و ایران باید از میراث گرانبها و منابع علمی و تاریخی به زبان فارسی که در این دوره به وجود آمده، آگاه شوند.
همچنین آذرمیدخت صفوی، رییس مرکز تحقیقات فارسی دانشگاه اسلامی علیگر و دبیر سمینار در این همایش گفت: در دوره صفویه در ایران که همزمان با دوره اکبرشاه گورکانی در هند است، به علت حمایت پادشاهان گورکانی، زبان فارسی در هند گسترش یافت.
وی افزود: در این دوره با مهاجرت شعرا و ادبا از ایران، سبک جدید در شعر فارسی به نام سبک هندی پدید آمد.
رییس مرکز تحقیقات زبان فارسی دانشگاه علیگر همچنین گفت: در دوره گورکانی به علت علاقه و حمایت شاعران در هند، زبان و ادب فارسی در این کشور رشد و گسترش یافت.
علی دهگاهی، رایزن فرهنگی کشورمان در هند هم در سخنان خود در این آیین، گفت: ایران و هند روابط فرهنگی عمیق و دیرینهای دارند و زبان فارسی یکی از عناصر اصلی این روابط فرهنگی و معنوی بین دو کشور بوده است.
وی افزود: زبان فارسی از نخستین سدههای پس از اسلام از طریق علما و مشایخ و اندیشمندان و بازرگانان وارد هند شده بود؛ اما شکوفایی آن در دوره حکومت بابریان هند بود. بابریان برخاسته از خاستگاه فرهنگ و ادب ایرانی بودند و بنابراین تلاش زیادی برای استقرار و رواج این زبان در هند در زمان حکومت آنها انجام شد.
دهگاهی ادامه داد: در طول تاریخ، مهاجرتهای زیادی از سوی ایرانیان به سوی هند صورت پذیرفته است. پارسیان نخستین گروه مهاجران ایرانی به سوی هند بودند. با مهاجرت آنان گوشههایی از فرهنگ و تمدن ایران در هند راه یافت. دومین موج مهاجرت در زمان حمله مغول به سرزمین ایران بود و بسیاری از اندیشمندان و ادبا در این دوره راهی هند شدند و آثار ادبی و تاریخی فراوانی تألیف و تدوین کردند. سومین موج مهاجرت در زمان بابریان بود که پذیرای ادبا و نویسندگان و مشایخ ایرانی بودند، چون خود نیز برخاسته از چنین زادبومی بودند.
رایزن فرهنگی کشورمان در هند اضافه کرد: در زمان بابر، 9 نفر از ادبای ایرانی، در زمان همایون 33 نفر و در زمان اکبرشاه 259 ادیب و شاعر ایرانی به هند مهاجرت کردند و در دربارهای بابریان تا منصب ملکالشعرایی ارتفا یافتند. تواریخ مهمی چون «اکبرنامه علامی»، «منتخب التواریخ بدایونی» و «تاریخ الفی تتوی» در دوره اکبرشاه تألیف شد و این آثار، تواریخ مهمی بودند که در این دوره تألیف شدند.
دهگاهی در بخش دیگری از سخنان خود گفت: امروز استادانی از کشورهای ایران، افغانستان، تاجیکستان و میزبانان خوب هندی در این سمینار حضور دارند و دورهای که این سمینار بنا دارد به ویژگیهای ادبی و زبانی آن بپردازد، عصری است که زبان فارسی در این سرزمینها رایج بود. از مدیترانه و امپراتوری عثمانی تا مرزهای غربی چین در این روزگار فرهنگ و زبان فارسی رایج بود و برگزاری این سمینار در دانشگاه علیگر و استقبال اساتید ایرانی و تاجیکستان و افغانستان و هند از سمینار، نشان از ارج و اعتبار زبان فارسی در میان این ملتها دارد.
در ادامه ضمیرالدین شاه، رییس دانشگاه اسلامی علیگر هند، زبان فارسی را به عنوان میراث بشریت دانست و اظهار کرد: این زبان شیرین در هند باقی و شکوفا میشود. زیبایی و گنجینه زبان فارسی در هند که بخشی از تاریخ این سرزمین را در خود جای داده است باید به نسل جوان این کشور شناسانده شود.
وی افزود: گنجینهای ارزشمند از کتابهای فارسی در هند و دانشگاه علیگر وجود دارد که برای انتقال به نسل آینده باید محافظت شود. اگر نسل جوان میخواهد تاریخ واقعی و دست نخوره کشور خود را دنبال کند باید آن را در کتابهای فارسی جستجو کند.
ضمیرالدین شاه اظهار امیدواری کرد که دانشجویان نسل آینده، کتابهای فارسی را به زبان اصلی بخوانند؛ زیرا ترجمه هیچ وقت نمیتواند زیبایی زبان اصلی را نشان دهد.
طلعت احمد، رییس دانشگاه جامعه ملیه اسلامیه هند نیز با اشاره به زبان فارسی در دوره اکبرشاه، گفت: در این دوره، زبان فارسی به مدت طولانی به عنوان زبان رسمی و دیوانی هند بود. حتی در زمان گذشته، فارسی در مدارس این کشور تدریس میشد که به تدریج زبان انگلیسی جایگزین آن شده است.
این سمینار تا روز گذشته (جمعه 16 بهمن) ادامه پیدا کرد و اساتید شرکتکننده در همایش مقالات خود را ارایه دادند.
انتهای پیام/
نظر شما :