برگزاری میزگرد میان رشته ای در خصوص آموزش زبان فارسی
میزگرد میانرشتهای آزفا، زبان و ادبیات فارسی و زبانشناسی در تالار ناصرخسرو دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه شهید بهشتی برگزار شد.
به گزارش روابط عمومی بنیاد سعدی به نقل از مرکز آموزش زبان فارسی دانشگاه شهید بهشتی، در این میزگرد، دکتر ابوالقاسم اسماعیلپور، دکتر مهینناز میردهقان، دکتر سیدمهدی طباطبایی، دکتر مونا ولیپور و استادان مرکز آموزش زبان فارسی دانشگاه شهید بهشتی و دیگر فعالان حوزۀ آموزش زبان فارسی، ادبیات و زبانشناسی حضور داشتند.
در ابتدای جلسه ابوالقاسم اسماعیلپور، رئیس مرکز آموزش زبان فارسی، دربارۀ اهمیت آموزش زبان فارسی در جهان در گذشته و حال، کرسیهای واجد درسهای آموزش زبان فارسی مثل ایرانشناسی و شرقشناسی، راهکارهای گسترش زبان فارسی در جهان و چگونگی جذب دانشجو و چگونگی احیای زبان فارسی به عنوان زبان واسط (lingua franca) در کشورهای مختلف سخن گفتند.
در ادامه مهینناز میردهقان، دانشیار گروه زبانشناسی دانشگاه شهید بهشتی به ایراد سخنرانی پرداخت. وی در ابتدا گسترش زبان فارسی را یکی از اهداف کلان کشور دانست و گزارشی از عملکرد گروه زبانشناسی و آموزش زبان فارسی به غیرفارسیزبانان دانشگاه شهید بهشتی در راستای این هدف، ارائه کرد.
به گفتۀ وی، از سال ۱۳۷۵ رشتۀ آموزش زبان فارسی در دانشگاه شهید بهشتی آغاز به کار کرده است و با وجود مرکز آموزش زبان فارسی در دانشگاه شهید بهشتی، این دانشگاه میتواند پایگاه مهمی برای آموزش زبان فارسی باشد.
میر دهقان همچنین گفت: در این ۲۰ سالی که از تأسیس رشتۀ آموزش زبان فارسی میگذرد بیش از ۲۰۰ نفر از این رشته در مقطع کارشناسیارشد فارغالتحصیل شدهاند و پایاننامههای متعددی در حوزههای مختلف نوشته شده است. بعضی از این پژوهشها بعدها در قالب مقاله و کتاب مثل کتاب چارجوب مرجع آموزش زبان فارسی منتشر شدهاند.
وی همچنین به مجموعه کتابهای چهارمهارتی «پرفا» اشاره کرد که برای سطوح مختلف طراحی شده و بعضی از جلدهای آن آماده و بعضی هم در حال تألیفاند.
دانشیار گروه زبانشناسی دانشگاه شهید بهشتی در پایان به راهاندازی قریبالوقوع مقطع دکتری آموزش زبان فارسی در دانشگاه شهید بهشتی اشاره و تاکید کرد که که با برنامهریزیای که برای این رشته انجام شده، دروس رشتههای آزفا، زبانشناسی و ادبیات فارسی در این رشته گنجانده شده و بدین ترتیب نگاه میانرشتهای به این سه حوزه در این مقطع عملاً محقق خواهد شد.
در بخش بعدی این میزگرد میزگرد، سیدمهدی طباطبایی، معاون مرکز آموزش زبان فارسی، در ابتدا گزارشی از عملکرد مرکز آزفا ارائه و سپس به برگزاری دورههای دانشافزایی در دانشگاه شهید بهشتی و پیریزی ساختار مرکز در آن دورهها اشاره کرد.
به گفتۀ وی، این مرکز تا اکنون سه دوره فارغالتحصیل داشته و جشن چهارمین دورۀ فراغت از تحصیل زبانآموزان مرکز بهزودی برگزار میشود.
طباطبائی همچنین در ادامه، به تحقق هدف میانرشتهای بودن آموزش زبان فارسی در مرکز آموزش زبان فارسی دانشگاه شهید بهشتی اشاره کرد.
به گفتۀ معاون مرکز آموزش زبان فارسی دانشگاه شهید بهشتی، تاکنون هفتاد نفر از دانشآموختگان هر سه رشتۀ زبانشناسی، آزفا و ادبیات فارسی در مرکز به عنوان مدرس فعالیت کردهاند و نسبت تعداد متخصصان این سه رشته تقریباً یکسان بوده و این در حالی است که در بعضی مراکز نگاههای تکبعدی و انحصارطلب حاکم است.
وی در ادامه تاکید کرد: یکی از دغدغههای مرکز شهید بهشتی تحقق میانرشتهای بودن آموزش زبان فارسی است. به اعتقاد من، نه دانشآموختگان رشتۀ ادبیات و نه دانشآموختگان رشتۀ آزفا نمیتوانند بدون عنایت به رشتۀ دیگر به طور موفقیتآمیزی در این حوزه فعالیت کنند.
طباطبائی با شاره به اینکه در مرکز آموزش زبان فارسی شهید بهشتی، تلاش بر این بوده که آموزش سطوح پایه در اختیار متخصصان رشتۀ آزفا و زبانشناسی باشد، گفت: معتقدم آموزش در سطوح پیشرفته را متخصصان ادبیات باید برعهده داشته باشند. مؤسساتی مثل بنیاد سعدی و سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی هم در راه نزدیک کردن این سه رشته میتوانند گامهای مؤثری بردارند.
مونا ولیپور، مدرس مرکز آموزش زبان فارسی دانشگاه بهشتی، چهارمین سخنرانان میزگرد بود. وی در ابتدا از منظری تاریخی ارتباط میان زبانشناسی و ادبیات و آزفا را بررسی کرد. به گفتۀ وی، مرز این سه رشته در گذشتههای نهچنداندور به هیچ وجه از هم قابل تفکیک نبوده است و ادبا معمولاً به مطالعات زبانی و ادبی و بعضاً آموزش زبان فارسی میپرداختند.
ولی پور همچنین گفت: نفوذ و گسترش ادبیات فارسی در چین، هند و پاکستان و قلمرو عثمانی گواه صادقی بر اهمیت ادبیات به عنوان انگیزۀ یادگیری زبان فارسی توسط غیرفارسیزبانان و گسترش زبان فارسی در قدیم بوده است.
این مدرس مرکزآموزش زبان فارسی دانشگاه شهید بهشتی در ادامه، با نگاهی غیرتاریخی این پرسش را مطرح کرد که فارغ از گذشته، امروزه ادبیات چه کمکی به آموزش زبان فارسی میتواند بکند و در وی در پاسخ به این پرسش اشاره کرد: با درنظر گرفتن دو هدف کوتاهمدت و بلندمدت، متخصصان ادبیات میتوانند نقشهای متفاوتی داشته باشند. هدف کوتاهمدت، آموزش زبان فارسی به نحو مطلوب به فراگیران است. در این راستا، متخصص ادبیات در دورههای پیشرفته میتواند حضور بسیار پررنگ و ثمررسانی داشته باشد؛ چراکه عمدۀ درسهای کتابهای سطح پیشرفته مثل فارسی بیاموزیم ۴ از کتابهای ادبی انتخاب شده است.
وی در ادامه افزود: هدف بلندمدت، معرفی فرهنگ و زبان فارسی و گسترش اندیشه ایرانی در جهان است. امروزه از توانش فرهنگی صحبت میشود و برای انتقال فرهنگ به خارجیها به متخصصان ادبیات نیاز فراوانی هست.
ولی پور در خصوص رابطۀ بین زبانشناسی و آزفا گفت: آموزش زبان یکی از شاخههای زبانشناسی کاربردی است. از طرف دیگر بسیاری از رویکردهای زبانشناسی مثل زبانشناسی پیکرهای، شناختی و توصیفی مساهمت فراوانی در توسعه و پیشرفت علم آموزش زبان داشتهاند. به دلیل ضعف منابع آموزشی در حوزۀ آزفا، آگاهی مدرس از علم زبانشناسی قطعاً به تدریس و عملکرد بهتر او کمک خواهد کرد. ایشان در پایان اشاره کردند که بسیاری از تحولات در علم آموزش زبان مدیون تحولات علم زبانشناسی بوده و به همین دلیل نمیتوان فارغ و ناآگاه از علم زبانشناسی به طور موفقیتآمیزی در حوزۀ آزفا فعالیت کرد.
در ادامه بعضی از مدرسان و حاضران، به بحث و اظهارنظر پرداختند و سخنرانان جلسه نیز به فراخور بحثها پاسخهایی را ارائه کردند.
دکتر اسماعیلپور در پایان ضمن تشکر از حاضران برای شرکت در بحثها، استقبال آنها را موجب خوشحالی دانست و اظهار امیدواری کرد که در آینده مباحث این میزگرد در قالب سلسلهجلسات و حتی به صورت همایش ملی پی گرفته شود.
پایان خبر
.jpg)
نظر شما :