علاقه به زبان فارسی باعث شد ایران را برای تحصیل انتخاب کنم

به گزارش روابط عمومی بنیاد سعدی به نقل از خبرگزاری ایسنا، کنتارو یانو، دانشجوی ژاپنی 22 ساله که حدود دو ماه است به ایران آمده و در حال حاضر در مرکز آموزش زبان فارسی دانشگاه فردوسی مشهدآموزش می‌بیند. وی درخصوص علت عانتخاب ایران برای تحصیل می­گوید: از نوجوانی به زبان فارسی علاقه مند بودم، زیرا این زبان از سمت راست شروع می‌شود، ولی زبان ژاپنی از سمت چپ، که موضوع برایم جالب بود؛ ولی زبان فارسی و ژاپنی از نظر دستور زبان کمی به یکدیگر شباهت دارند، برای مثال هر دو فعل در پایان جمله قرار می گیرند.  زمانی که من در ژاپن زندگی می کردم در دانشکده مطالعات زبان خارجه، رشته ادبیات و زبان فارسی را کمی آموزش دیدم، اما علاقه من به زبان فارسی باعث شد که ایران را برای تحصیل انتخاب کنم.

یانو در خصوص تصوراتش درباره ایران می‌گوید: زمانی که در ژاپن دانشگاه می‌رفتم راجع به تاریخ و فرهنگ ایران مطالعه می‌کردم و شنیده بودم که علم پزشکی ایران بسیار پیشرفته است و مردمانش خوش اخلاق و مهمان‌نوازی دارند، اما دوست داشتم که خودم به ایران سفر کنم و تمام آنچه را که مطالعه و یا شنیده بودم، از نزدیک تجربه کنم.

وی در خصوص فرهنگ مردم ایران اضافه می‌کند: اوایل حضورم در ایران از فرهنگ مردم این کشور خیلی تعجب می‌کردم، البته در دانشگاه ژاپن در مورد فرهنگ ایرانیان مطالعه کرده بودم، بنابراین طولی نکشید که به فرهنگ آنان عادت کردم؛ فرهنگ مردم ایران با ژاپن تفاوتی چندانی ندارد، برای مثال در فرهنگ ژاپنی و ایران تعارف کردن رایج است، اما ایرانیان خیلی تعارف می‌کنند و این مساله برای من تعجب برانگیز است.

این دانشجوی ژاپنی در خصوص شرایط و امکانات رفاهی خود در دانشگاه، عنوان کرد: در حال حاضر در خوابگاه فجر دانشگاه فردوسی زندگی می‌کنم، اما ظرفیت این اتاق خوابگاه بسیار محدود است و من به همراه 5 دانشجوی خارجی در این اتاق اقامت داریم که موجب می شود من آرامش و آسایش نداشته باشم؛ اما امیدوارم خوابگاه‌های جدیدی در دانشگاه فردوسی برای ما دانشجویان خارجی در نظر گرفته باشد زیرا من ناچارم با 6 دانشجوی هم اتاقی دانشجوی خارجی مانند خودم در یک اتاق زندگی کنم. در خوابگاه‌های دردانشگاه‌های ژاپن  ظرفیت هر اتاق دو نفر است. اما با توجه به اینکه من باید زبان فارسی خود را تمرین کنم شاید باید بگویم همین اتاق برای من کافی است و من سعی می کنم عادت کنم.

مردم ایران مهربان اما پرحرف هستند

یانو معتقد است که ایرانیان مردمان خونگرم و مهربانی هستند، اما گاهی اوقات برخی از آنان زیاد صحبت می‌کنند که در برخی مواقع باعث خستگی وی می شود ولی او ناچار است با آن‌ها به گفت و گو ادامه دهد.

این دانشجوی ژاپنی دانشگاه فردوسی مشهد در خصوص مقایسه رابطه استاد و دانشجو در ایران و ژاپن، تاکید می‌کند: می‌توان گفت رابطه میان استاد و دانشجو در ایران بهتر از ژاپن است؛ معمولا دانشجویان در ژاپن با استاد از طریق تماس تلفنی و تلگرام ارتباط برقرار نکرده و تنها از پیامک استفاده می‌کنند، اما در ایران از این ابزار ارتباطی زیاد استفاده می‌شود، در واقع می توان گفت هم دانشجویان و هم اساتید در ژاپن تمایلی برقراری ارتباطات صمیمی ندارند و کاملا رسمی با یکدیگر برخورد می‌کنند.

یانو می‌گوید: در ژاپن رستوران‌های غذاهای ایرانی وجود دارد، ولی من اصلا از این غذاها خوشم نمی‌آمد، اما به مرور شرایط زندگی در ایران باعث شد از آن‌ها خوشم بیاید. یک ضرب‌المثل در رابطه با غذاهای ایرانی شنیده ام که می‌گویند"قیمه قیمه کردن"، اما امیدوارم هیچ‌گاه از این ضرب المثل استفاده نکنم.

تحصیل در ایران را به هموطنانم توصیه خواهم کرد

وی عنوان می‌کند: تحصیل در ایران را به هموطنانم توصیه خواهم کرد، زیرا بسیاری از همکلاسی‌های من در ژاپن دانشگاه فردوسی را نمی‌شناسند و من حتما به آن‌ها از مزیت های این دانشگاه خواهم گفت. من زبان فارسی و مردم ایران را دوست دارم و درحال حاضر از زندگی در ایران و  تحصیل در دانشگاه فردوسی بسیار خرسندم و سعی می‌کنم که زبان فارسی خود را تقویت کنم.

این دانشجوی ژاپنی ادامه می‌دهد: طی این مدت زندگی در ایران و تحصیل در دانشگاه فردوسی مشهد، توانستم رابطه دوستانه‌ای با ایرانیان برقرار کنم و آن‌ها نیز بسیار علاقه دارند با من دوست شوند.

یانو اضافه می‌کند: ایران را دوست دارم، ولی جای خانواده‌ام بسیار خالی است و من هر روز با آن‌ها تماس می‌گیرم؛ پدرم کارمند بازنشسته اداره بازرگانی و مادرم خانه دار است و یک خواهر کوچکتر از خود دارم؛ دوست دارم سه ماه دیگر به ژاپن باز گردم و با آن‌ها دیدار کنم.

وی در رابطه با نقش دانشجویان ژاپنی در تصمیمات کشورش، اظهار می‌کند: دانشجویان ژاپنی در گذشته چندان نقش جدی در کشور بازی نمی‌کردند، اما اخیرا کمی نسبت به مسائل کشور حساس شده‌اند و در برخی از موارد نیز راهپیمایی برگزار می‌کنند؛ اما هنوز این مشارکت کم است؛ در واقع می‌توان گفت یکی از مشکلات اصلی دولت ژاپن کاهش درصد مشارکت مردم در رای‌گیری است. دولت ژاپن تنها به علوم پایه و مهندسی اهمیت می‌دهد و علوم انسانی را نادیده می‌گیرد.

این دانشجوی ژاپنی در پایان در خصوص کشورش می‌گوید: مردمان ژاپن بسیار سخت‌کوش هستند و زمان زیادی را برای کار کردن اختصاص می‌دهند، آنان هر روز هشت ساعت کار می‌کنند و بسیاری از‌ آنان تا نیمه شب فعالیت می‌کنند. لذا می‌توان گفت وضعیت اجتماعی مطلوبی نداریم؛ من پس از این که به ایران آمدم و مردم ژاپن با مردم ایران مقایسه کردم، بیشتر به این مساله پی بردم؛ بنابراین لازم است که مردم ژاپن کمی این سختی‌ها را کنار بگذارند و بیشتر به خود استراحت دهند. 

پایان خبر