تمجید ایالت سند پاکستان از فردوسی

آیین گرامیداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی و روز پاسداشت زبان فارسی با حضور جمعی از شعرا، نویسندگان و مسئولان فرهنگی حیدرآباد پاکستان، در «خانه فرهنگ ایران» برگزار شد.

به گزارش روابط عمومی بنیاد سعدی به نقل از سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، به همت «خانه فرهنگ ایران» در حیدرآباد پاکستان، آیین گرامیداشت فردوسی و پاسداشت زبان فارسی با حضور انعام‌الله شیخ، رییس پردیس دانشگاه علاقه اقبال حیدرآباد، نصیر میرزا، رییس سابق رادیوی دولتی حیدرآباد، تاج جویو، نویسنده و رییس سابق فرهنگستان زبان سندی، محمدعلی چنا، رییس سابق مطبوعات پاکستان، یوسف سندی، نویسنده و شاعر، آپا نذیرناز، نویسنده و شاعر و جمعی دیگر از علاقمندان به شعر و ادبیات فارسی، نویسندگان و فرهیختگان شهر حیدرآباد، در خانه فرهنگ کشورمان برگزار شد.

احمد عبداله‌پور، وابسته فرهنگی و رییس خانه فرهنگ ایران در حیدرآباد در آغاز این مراسم گفت: یکی از آداب و رسوم نیک ایرانیان، گرامیداشت مفاخر خود با نامگذاری یک روز به نام آنهاست و به همین سبب، امروز سالروز گرامیداشت حکیم ابوالقاسمی فردوسی و پاسداشت زبان فارسی است.

وی در ادامه با تأکید بر اینکه اگر به رودکی لقب پدر شعر فارسی داده شده است، لقب پدر زبان فارسی، شایسته و برازنده فردوسی است، افزود: فردوسی گنجینه‌ای از لغات فارسی را در قالب شاهنامه در اختیار ما قرار داده است که علیرغم سه دوره تاخت و تاز مغول‌ها به ایران و بروز حوادث تلخ گوناگون، یکی از رازهای ماندگاری زبان فارسی در ایران زمین است.

عبداله پور در ادامه با استناد به بیانات مقام معظم رهبری در وصف فردوسی، ایشان را فردی مسلمان و روح حاکم بر شاهنامه را توحیدی، نگاه موجود در آن را  انسان‌ساز  و عامل اصلی حفظ زبان فارسی را، حکمت به کار گرفته شده در شاهنامه دانست و به همین سبب، انتخاب لقب حکیم ابوالقاسم فردوسی را توسط مردم برای ایشان مهم و بجا ارزیابی کرد.

در ادامه برگزاری این مراسم نصیر میرزا، رییس سابق رادیوی پاکستان در حیدرآباد و نویسنده معروف ایالت سند این کشور، طی سخنانی اظهار کرد: فردوسی، شاهنامه خود را به یک کاخ عظیم تعبیر کرده است که هیچ طوفان و باد و بارانی نمی‌تواند آن را خراب کند. مثال زنده آن این است که مردم از اسامی اسطوره‌های ذکر شده در شاهنامه مانند رستم، سهراب، اسفندیار، تهمینه، دارا، اسکندر، فریدون و منوچهر برای کودکان خود استفاده می‌کنند.

سپس یوسف سندی، یکی دیگر از اهالی قلم و نویسندگان پاکستان گفت: شاهکار فردوسی، شاهنامه است. فردوسی در یک شعر خود دلیل تصنیف شاهنامه را علاقه به داستان‌های قدیمی و داستان‌های قهرمانان عنوان کرده است. فردوسی همچنین در اشعارش بیان کرده است که دوست دارم با این خواندن این داستان‌ها نام من زنده باشد.

سندی درباره علت سرودن شاهنامه توضیح داد: فردوسی از شاعران دوران غزنوی بود. این دوره،  دوره شعر فارسی نامیده می‌شود. در دربار غزنوی چهارصد شاعر بودند؛ اما هیچ کس به اندازه خالق شاهنامه به شهرت و عظمت نرسید. برای سرودن شاهنامه دو روایت به نظر می‌رسد؛ یکی اینکه در حدود سال 370 فردوسی بدون خواسته کسی به خاطر نیروی درونی و خواست قلبی خود سرودن شاهنامه را آغاز کرد. خود فردوسی گفته است که «بسی رنج بردم در این سال سی / عجم زنده کردم بدین پارسی».

وی در ادامه افزود: در روایت دوم گفته می‌شود که فردوسی به پیشنهاد دوستان به دربار محمود غزنوی رسیده و شاهنامه را در مدح آن سروده است، در حالیکه قبل از دیدار سلطان شاه محمود غزنوی، فردوسی شاهنامه را سروده بود، بنابراین اینکه گفته می‌شود فردوسی به خاطر محمود غزنوی شاهنامه را سروده، غلط است.

انعام‌الله شیخ، رییس پردیس‌های دانشگاه علامه آزاد اقبال در حیدرآباد هم در سخنرانی خود در این مراسم گفت: در خصوص آقای «والتیر» گفته شده است که برای ذکر نام ایشان لازم است کل آلمان مطالعه شود، برای شناختن سرزمین سند، باید «شاه عبداللطیف» را مطالعه کنید. سند و شاه عبداللطیف را نمی‌توان از یکدیگر جدا کرد. بدون شکسپیر نمی‌توان انگلیس را شناخت.

وی در ادامه تأکید کرد: هر کشوری را به نماد آن کشور و شخصت‌های مشهورش می شناسند و ایران و زبان فارسی را با حکیم ابوالقاسم فردوسی شاعر و حماسه سرای بزرگ ایرانی می‌شناسند. در حقیقت بدون مطالعه فردوسی هیچگاه نمی‌توان ایران را شناخت.

وی افزود: زبان فارسی مرهون شاهنامه فردوسی است. بیش از هزار سال از سرودن شاهنامه می‌گذرد و این میراث گران‌بها همچنان سالم و دست نخورده مورد استفاده قرار می‌گیرد.

تاج جویو، نویسنده معروف سندی و مدیر سابق فرهنگستان زبان سندی هم در این نشست ادبی اظهار کرد: شباهت‌های زیادی بین فردوسی شاعر شهیر ایرانی و شاه عبدالطیف بتائی شاعر سندی وجود دارد. یکی از این تشابهات مهم آن است که فردوسی زبان فارسی و شاه عبدالطیف زبان سندی را حفظ کرد.

وی همچنین ادامه داد: فردوسی در اشعار خود ضمن تمجید از ایرانیان، دشمنان و کسانی که به ایران حمله کرده و ایران را مورد تاخت و تاز قرار داده‌اند را با بدی یاد کرده و در نکوهش و خاری آنان اشعار زیادی سروده است؛ بر این اساس روح حاکم بر شاهنامه، حماسی و وطن‌پرستی است.

در ادامه این مراسم خانم آپا نذیرناز، نویسنده و شاعر معروف سندی با بیان سخنانش گفت: ایران تنها کشور همسایه ما نیست؛ بلکه قلب‌های دو ملت با هم پیوند دیرینه دارد.

در این مراسم نمایشگاهی از کتاب‌های شاهنامه دایر شده بود و در طول مراسم کلیپ‌های شاهنامه‌خوانی و شرح داستان «هفت خان رستم» همراه با نمایش پاورپوینت برای مدعوین پخش شد که از ویژگی‌های مهم این مراسم بود.

پایان خبر