کارگاه مجازی «بزرگداشت فردوسی و پاسداشت زبان و ادبیات فارسی»

به همت خانه فرهنگ ایران و نمایندگی بنیاد سعدی در لاهور، کارگاه مجازی «بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی و پاسداشت زبان و ادبیات فارسی» با موضوع اهمیت شاهنامه فردوسی در حفظ و احیاء زبان و ادبیات فارسی برگزار شد.

به گزارش روابط عمومی بنیاد سعدی، این کارگاه مجازی با حضور جعفر روناس، مسئول خانه فرهنگ ایران و نماینده بنیاد سعدی در لاهور پاکستان، فارسی آموزان و استادان زبان فارسی برگزار شد و در آن اهمیت شاهنامه فردوسی در حفظ و احیاء زبان و ادبیات فارسی مورد بحث قرار گرفت.

مسئول خانه فرهنگ ایران و نماینده بنیاد سعدی در لاهور ضمن استقبال از برپایی آخرین کارگاه دوره کلاس‌های زبان فارسی بهاره، با بیان جایگاه حکیم ابوالقاسم فردوسی، شاعر حماسه سرای ایران در جهان گفت: سبک منحصر به فرد شاهنامه فردوسی باعث شده تا بسیاری از ادیبان در غرب از آن الگو برداری کنند.

وی با قرائت ابیاتی از اشعار فردوسی گفت: زبان فارسی و تاریخ گذشته ایران مدیون حکیم ابوالقاسم فردوسی است زیرا که این شاعر بزرگ با درایت، فرهنگ ایران پیش از اسلام را با فرهنگ ایران پس از اسلام پیوند داد.

نماینده بنیاد سعدی با بیان اینکه فردوسی از طبقه متوسطه دهقانان بوده است گفت: به دلیل جایگاه اجتماعی که فردوسی در دوران جوانی در آن قرار داشت، از آیین‌های باستانی اطلاعاتی وسیعی کسب کرده بود و این در تشکیل جهان‌بینی ایشان و در نحوه سرودن شعر نقشی اساسی داشت.

روناس با اشاره به سبک اشعار فردوسی گفت: خردمندی عنصر اصلی اشعار فردوسی را تشکیل می داد. وی خرد را سرچشمه همه خوبی ها می دانست و باور داشت که انسان با خرد می تواند نیک و بد را از یکدیگر تشخیص دهد.

وی با بیان اینکه فردوسی بسیار تیزبین، نکته سنج و آزاد اندیش بوده است گفت: نجابت گفتاری فردوسی در میان همه شاعران زبانزد عام و خاص بود به نحوی که کلمات و جملات وی در طول تاریخ در ذهن ایرانیان نقش بسته است.

نماینده بنیاد سعدی در ادامه سخنانش با بیان نفوذ زبان عربی در ایران گفت: زبان فارسی می رفت تا به فراموشی سپرده شود اما در آن شرایط سخت، حکیم ابوالقاسم فردوسی در یک حرکت تاریخی با سرودن شاهنامه، این زبان ملی را برای همیشه زنده نگاه داشت.

وابسته فرهنگی و مسئول خانه فرهنگ کنسولگری جمهوری اسلامی ایران و نماینده بنیاد سعدی در لاهور در ادامه با تشریح دلایل حفظ شاهنامه در یک هزار سال گذشته خاطرنشان کرد: با خواندن شاهنامه به خوبی می‌توانیم وضعیت اجتماعی، فرهنگی و هنری آن دوره را به خوبی درک کنیم. داستان‌های جذاب و حماسی ملی باعث جذب توده‌های مردم در قرون گذشته تاکنون شده است.

جعفر روناس به ظهور هنر نقالی پس از شاهنامه در جامعه ایرانی اشاره کرد و گفت: هنرمندان نقال با گشتن در شهرهای مختلف و کوچه بازارها با روش‌های مختلف مردم را دور خود جمع کرده و داستان‌های شاهنامه را به صورت زیبا و جذاب بیان می‌کردند که این خود عامل دیگر در حفظ شاهنامه در سده‌های گذشته تا‌کنون بوده است.

وی با توضیح تفاوت شاهنامه با دیگر آثار شعرای مشهور ایران گفت: سروده‌های سایر شعرای بزرگ تنها گوشه‌ای از ایران را نشان می‌دهد اما فردوسی در شاهنامه سرشت، طبیعت و نهاد ایران را به کامل‌ترین شکل به نمایش گذاشت.

در ادامه این نشست مجازی هر یک از فارسی آموزان در دوره‌های مقدماتی و میانه، مقالات خود را درباره نقش فردوسی در احیاء زبان فارسی قرائت کردند.

‌‌‌

‌