برگزاری «شب شعر حافظ» در بنگلادش

به گزارش روابط عمومی بنیاد سعدی به نقل از سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، در این شب شعر علاوه بر سفیر کشورمان و نیز اسد چودری، شاعر بزرگ بنگلادش، جمعی از اساتید گروه زبان فارسی دانشگاه داکا، ایرانیان مقیم و دانشجویان ایرانی حضور داشتند.

سید محمدمهدی حسینی‌فائق، سرپرست رایزنی فرهنگی ایران در بنگلادش در آغاز این گردهمایی ادبی، گفت: حافظ، شخصیتی مهم و تأثیرگذار در جهان به شمار می‌رود و آوازه و شهرت او تنها محدود به ایران و کشورهای فارسی‌زبان نیست. در بنگلادش نیز حافظ به واسطه تلاش‌های شعرای بزرگ و گرانقدری نظیر تاگور و قاضی نذرالاسلام، مطرح است و تلاش این بزرگان موجب شده حافظ و شعر آن برای مردم بنگلادش شناخته شده باشد.

وی افزود: حافظ توجه خاصی به سرزمین بنگلادش داشته و بیت معروفی درباره زبان فارسی و سرزمین بنگلادش دارد؛ «شکرشکن شوند همه طوطیان هند / زین قند پارسی که به بنگاله می‌رود». این شعر حافظ صرف نظر از محتوا و پیام آن، نکته ظریفی دارد که نزد حافظ و مردمان ایران، سرزمین بنگال ـ با اینکه جزیی از هند بوده ـ اما هویت فرهنگی مستقلی داشته است و این نشان‌دهنده پیوند فرهنگی کهن و عمیق  این دو ملت صرف نظر از مرزهای جغرافیایی و سیاسی است.

در ادامه اسد چودری، شاعر بزرگ بنگلادش به سخنرانی پرداخت و در آن ابتدا به روابط فرهنگی ایران و بنگلادش و حاکمیت دیرین زبان فارسی در کشورش اشاره کرد و سپس به شعر حافظ و تأثیرگذاری آن پرداخت.

وی با اشاره به ابیاتی از دیوان حافظ، بیان کرد: وجه عرفانی اشعار حافظ آن چنان عمیق و گسترده است که امکان ندارد شخصی مگر یک عارف واصل آنها را سروده باشد. حافظ، عرفان واقعی را در شعر خود متجلی کرده و این ترکیب معنویت با شعر توانایی و مهارتی است که جز به دست حافظ ممکن نیست.

حسن حافظ، استاد زبان فارسی دیگر سخنران این مراسم هم گفت: اگر به آموزه‌هایی که شعرای بزرگ در اشعارشان بیان کرده‌اند توجه شده بود، امروز جهانی عاری از جنگ و خشونت داشتیم.

وی همچنین حافظ را شاعری شناخته شده و محبوب در بنگلادش دانست و گفت: هر چند شاید برخی گمان کنند فقط سعدی و خیام و مولوی در اینجا شناخته شده هستند؛ اما بدانید حافظ نیز جزیی از تاریخ و شعر ادبیات بنگلادش به حساب می‌آید و توجه شعرای بزرگی نظیر قاضی نذرالاسلام، خود گویای این واقعیت است.

در ادامه این مراسم شهنواز طبیب، شعری از حافظ را به سه زبان انگلیسی، بنگالی و فارسی قرائت کرد و پس از آن، محمدرضا نفر، سفیر جمهوری اسلامی ایران در بنگلادش با بیان سخنانی به پیوند فرهنگی عمیق ایران و بنگلادش اشاره کرد و گفت: اگر به واسطه شیطنت دولت‌های استعمارگر نبود، همچنان زبان فارسی (که یکی از حلقه های وصل دو ملت است)، استوار و با قوت در بنگلادش به عنوان یک زبان مهم باقی می‌ماند.

وی افزود: آثار فرهنگی ایران بزرگ و زبان فارسی در شبه قاره و بنگلادش آنچنان گسترده و عمیق است که محو شدنی نیست.

نفر در بخش دیگری از سخنانش با اشاره مشابهت‌های فرهنگی ایران و بنگلادش گفت: اساس روابط ایران و بنگلادش بر پایه مؤلفه‌های فرهنگی شکل گرفته و به واسطه تلاش بزرگان دو ملت، این میراث ارزشمند همچنان حفظ شده است. شعرا و بزرگانی نظیر تاگور، با درک این واقعیات کوشیدند پیوندهای فرهنگی بیش از پیش تقویت شود. چنانچه تاگور پس از سفر به ایران، اشعار خود را تماما متأثر از شعر و شخصیت حافظ سرود.

سفیر کشورمان در ادامه سخنانش به شعر و شخصیت حافظ پرداخت و تأکید کرد: حافظ برخلاف بسیاری از شعرا، مردی آزاده بود و هیچگاه تملق شاهان را نگفت و همواره با زبان شعر و کنایه به انتقاد از بساط ظلم و تزویر و ریا پرداخت.

نفر در پایان سخنان خود به این بحث اشاره کرد که بزرگانی نظیر حافظ و مولانا از حیث هویت و زبان و نگاه، به گستره‌ای به نام ایران فرهنگی تعلق دارند؛ اما این نگاه نباید باعث محدود کردن این شعرا و پیامشان به سرزمینی خاص شود.

پایان خبر