عشق به زبان فارسی؛ مهم­ترین دلیل انتخاب تحصیل در ایران

ایسنا نوشته است: وقتی از بنیامین می‌خواهیم که درمورد عشق برایمان بگوید، اینگونه تصریح می‌کند که عشق یعنی زبان فارسی، زیرا عاشق زبان فارسی شدم تصمیم گرفته بودم با  یک زن فارسی زبان ازدواج کنم. دوست داشتم فرزندان من هم فارسی زبان باشند. اول دوست‌های خودم باعث شدند به ایران و زبان فارسی علاقه مند شدم، اما بعد که بیشتر با فرهنگ و ادبیات ایران آشنا شدم، فیلم‌های عباس کیارستمی روی من تاثیر گذاشتند. از بین شاعران هم بیشترسهراب سپهری، قصیر امین پور و فاضل نظری را دوست داشتم.

بنیامین در خصوص علت انتخاب رشته زبان و ادبیات فارسی اظهار می‌کند: از بچگی به زبان‌های خارجی علاقه داشتم و در مورد هر زبانی که در محیطم بود، پرس و جو می‌کردم و در مورد آنها کمی مطالعه می‌کردم، اما به غیر از زبان انگلیسی که زبان مادری من است، به هیچ زبانی مسلط نشدم. 

بنیامین کفیاچن، اهل آمریکا و 31 ساله است. او در آمریکا تا مقطع فوق دیپلم و در رشته کامپیوتر تحصیل کرده اما به دلیل علاقه به زبان و ادبیات فارسی این رشته را ترک کرده و هنگامی که مطمئن شده بهترین رشته برای او زبان فارسی است، دوباره به دانشگاه برگشته است. بنیامین 10 سال پیش مسلمان شده و در حال حاضر در رشته زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی تحصیل می‌کند.

این دانشجوی آمریکایی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی مشهد ادامه می‌دهد: هنگامی که در آمریکا وارد دانشگاه شدم، چندین اتفاق افتاد. اول اینکه به علم دینی علاقه‌مند شدم و شروع به خواندن کتاب‌های الهیات کردم تا اینکه مسلمان شدم. در آن سال‌ها شروع به یادگیری زبان عربی کردم و در دانشگاه در کالیفرنیا دو ترم عربی خواندم. بعد از اینکه مسلمان شدم با دوست‌های ایرانی‌ام آشنا شدم، هم از خودشان و هم از زبانشان خوشم آمد.

بنیامین کفیاچن با تاکید براینکه در آن زمان عاشق زبان اردو بودم، عنوان می‌کند: اولین باری که فارسی را شنیدم  با خود گفتم این چه زبانی است؛ در مورد زبان فارسی هیچ چیزی نمی‌دانستم. کنجکاو شدم و در مورد آن از دیگران پرسیدم. کم کم متوجه شدم زبان فارسی با اردو شباهت دارد و زبان اردو از نظر ادبی خیلی چیزها را از فارسی گرفته است.  وقتی فهمیدم فارسی تا چه میزان اهمیت فرهنگی دارد و شعرها و تاریخ این زبان در جهان مهم است، عاشق آن شدم. باتوجه به اینکه فرهنگ و زبان ایرانیان را دوست داشتم  رشته زبان و ادبیات فارسی برای من که به زبان علاقه دارم، بهترین انتخاب بود. 

وی می‌افزاید: در آمریکا سه سال فارسی درس خواندم. اما در محیط‌ آکادمیک آمریکا خیلی جای نگرفتم، به خاطر اینکه من مسلمان بودم و سیستم آنجا غیر اسلامی. همچنین مردم آنجا فارسی زبان نبودند.

بنیامین کفیاچن هنگامی که در آمریکا مشغول یادگیری زبان فارسی است با همسر خود که اهل تاجیکستان است، آشنا می‌شود. پس از اتمام دوره فارسی آموزی بنیامین به تاجیکستان می‌رود و در آنجا مراسم خواستگاری و ازدواج برگزار می‌شود. 

وی با اشاره به اینکه به کشورهای مختلفی همچون ازبکستان، سمرقند، بخارا و...سفر کردم، اما همیشه ایران برایم بهترین آرزو بود، بیان می‌کند: تصور می‌کردم شاید ممکن نباشد که به ایران بروم، زیرا برای آمریکایی‌ها سخت است که به ایران بیایند، حتی برای درس، اما خواهر همسرم  که در دانشگاه فردوسی تحصیل می‌کرد، پیگیر موضوع شد و از اداره بین الملل دانشگاه فردوسی پرس و جو کرد و متوجه شدیم که  دانشگاه فردوسی مرا پذیرش می‌کند.

این دانشجوی آمریکایی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی مشهد در خصوص هزینه‌های تحصیل در ایران می‌گوید: هزینه‌ها بد نیست اما صرفه جویی می‌کنیم. پیش از این که به ایران بیایم با همسرم در تاجیکستان کار و پس انداز کردیم  و آن پس‌انداز را با خودم به ایران آوردیم.

عشق یعنی زبان فارسی

 وقتی از بنیامین می‌خواهیم که درمورد عشق برایمان بگوید، اینگونه تصریح می‌کند که عشق یعنی زبان فارسی، زیرا عاشق زبان فارسی شدم تصمیم گرفته بودم با  یک زن فارسی زبان ازدواج کنم. دوست داشتم فرزندان من هم فارسی زبان باشند. اول دوست‌های خودم باعث شدند به ایران و زبان فارسی علاقه مند شدم، اما بعد که بیشتر با فرهنگ و ادبیات ایران آشنا شدم، فیلم‌های عباس کیارستمی روی من تاثیر گذاشتند. از بین شاعران هم بیشترسهراب سپهری، قصیر امین پور و فاضل نظری را دوست داشتم.

او که تنها یک ترم است که در دانشگاه فردوسی تحصیل کرده درمورد بیشترین  کمترین نمره‌ای که در ترم گذشته کسب کرده است، یادآور می‌شود: نمره 10 را که کمترین نمره‌ام بوده را از درس شاهنامه گرفته ام که برایش بیشتر از همه تلاش کرده بودم، زیرا متوجه شده بودم، این درس برای من سخت است. بیشترین نمره را نیز از درس تفسیر موضوعی قرآن ویژه دانشجویان خارجی گرفتم. 

تحصیل در ایران هر آنچه که توقع داشتم، برآورده ساخت

این دانشجوی آمریکایی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی مشهد در مورد انتظارات و توقعات خود از دانشگاه، خاطر نشان می‌کند: دانشگاه فردوسی دانشگاه خوبی است. تمام آنچه را که توقع داشتم دارد، فقط وارد شدن به خوابگاه کمی سخت بود، اما تمام مشکلات را حل کردند. بخش بین الملل خیلی خوب در خدمت دانشجویان خارجی است. فکر می‌کنم دانشجوی خارجی در دانشگاه فردوسی خوشبخت است و او را حمایت می‌کنند. 

وی ادامه می‌دهد: بسیاری از افراد از من می‌پرسند دانشگاه فردوسی با دانشگاه آمریکا چه فرقی دارد؛ من می‌گویم خیلی فرق ندارند. در آمریکا صدها دانشگاه هستند که بعضی از آنها بهتر و برخی هم بدتر از دانشگاه‌های ایران هستند.بعضی ایرانی‌ها فکر می‌کنند چون که اینجا ایران است، بد است و در مقایسه با کشورهای دیگر خوب نیست، اما من این موضوع را ندیدم .خود ایرانی‌ها نباید همیشه فکر کنند ایران کمبود دارد و بد است.

هزینه تحصیل در دانشگاه‌های آمریکا دیوانه‌وار بالا رفته ‌است

بنیامین با بیان اینکه من و همسرم در خوابگاه متاهلی زندگی می‌کنیم، ادامه می‌دهد: هر ترم حدود هزار دلار هزینه دارد. به نظر من هزینه  تحصیل در دانشگاه فردوسی خوب و مناسب است. هزینه تحصیل در دانشگاه‌های آمریکا دیوانه‌وار بالا رفته است. در آمریکا یک فرهنگی در زمینه رفتن به دانشگاه وجود دارد.

بنیامین با اشاره به اینکه من قبل از آمدن به ایران به  خوردن غذای ایرانی عادت داشتم، می‌گوید: من در آمریکا در بین ایرانی‌ها زیاد بودم و غذای آن‌ها را می‌خوردم. در کالیفرنیا مرکز اسلامی داشتیم که برای دعای کمیل و نماز جماعت آنجا می‌رفتیم و شب‌های جمعه شام می‌دادند آنجا هم غذاهای ایرانی زیادی خورده‌ام. غذاهای دانشگاه فردوسی خوب است. از بین تمام غذاهای ایرانی قورمه سبزی را بیشتر از همه دوست دارم.

وی در خصوص رابطه دانشجویان ایرانی با دانشجویان خارجی، اظهار می‌کند:  روابط دانشجویان رابطه خوب و دوستانه‌ای است. ایرانی‌ها خونگرم هستند و رابطه برقرار کردن با اساتید و دانشجویان ایرانی راحت است. آن‌ها من را پشتیبانی و تشویق می‌کنند و با بعضی از همکلاسی‌هایم رفت و آمد خوبی دارم. 

وقتی در مورد تفریحات بنیامین از او سوال می‌پرسیم، می‌گوید: من آدم خانگی هستم. اغلب  وقت آزاد را در خانه می گذارنم؛ استراحت می‌کنم، فیلم می‌بینم یا با همسرم بیرون می‌رویم، اما اگر فرصت پیش بیاید، دوست دارم به سایر شهرهای ایران سفرکنم تا الان به غیر از مشهد به نیشابور، تهران و شیراز رفته‌ام.

دانشجویان آمریکایی پس از انتخاب ترامپ ناامید شدند

بنیامین که پدرش کارمند  و مادرش خانه دار است، در مورد نقش اجتماعی دانشجویان در آمریکا عنوان می‌کند:  نقش اجتماعی دانشجویان کمتر شده است، زیرا من از نسل پدر و مادرم شنیده‌ام که آن‌‎ها بسیار بیشتر در جامعه از نظر فرهنگی، اجتماعی و سیاسی فعال و تاثیرگذار بوده اند، اما هنگامی که در دانشگاه درس می‌خواندم دیدم که اکثر دانشجویان دنبال  کار خود می‌روند و بی حوصله هستند، البته هنوز هم دانشجویانی که فعال هستند و به سیاست و اجتماع توجه می کنند، هستند، فقط تعداد آنان کم است. 

وی می‌افزاید: کمتر شدن نقش اجتماعی دانشجویان به معنای رضایت آن‌ها از اوضاع نیست. اگر از آن‌ها بپرسید از وضعیت راضی هستید یا نه می‌گویند راضی نیستیم اما سیستم خراب است و نمی‌توانیم کاری کنیم. تقریبا تمام دانشجویان آمریکا علیه ترامپ رای دادند، اما او انتخاب شد، به همین دلیل آنها خیلی ناامید شدند.

ایران را به اندازه آمریکا دوست دارم

بنیامین با اشاره به اینکه من از نظر هویتی نه در ایران هستم، نه در آمریکا، اظهار می‌کند: آمریکا را با همه مشکلاتش به خاطر اینکه وطن من است، دوست دارم؛ وقتی از آمریکا می‌رفتم می‌گفتم چقدرخوب شد و دارم این مشکلات و مردم بی‌سواد و بی‌فرهنگ را ترک می‌کنم، اما حالا که از آمریکا دور شدم متوجه شدم، من آمریکایی هستم چه آنجا را دوست داشته باشم چه نداشته باشم.

وی می‌افزاید: من بعضی وقت‌ها حس می‌کردم آمریکا جای من نیست؛ این مردم من را درک نمی کنند، مسلمان نیستند و از نظر فرهنگی به ایرانی­ها نزدیک هستم و آن‌ها را دوست دارم. واقعا نمی توان گفت ایران را از آمریکا کمتر دوست دارم. ایران را خیلی دوست دارم، اما احتمالا بالاخره به آمریکا برمی‌گردم، آنجا برای آینده آرزوهای خوبی دارم.

کنتارو یانو، دانشجوی ژاپنی 22 ساله که حدود دو ماه است به ایران آمده و در حال حاضر در مرکز آموزش زبان فارسی دانشگاه فردوسی مشهدآموزش می‌بیند. درحال حاضر تنها 3 دانشجوی ژاپنی در دانشگاه فردوسی تحصیل می‌کنند که یانو یکی از آنان است. 

کنتارو یانو در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا- منطقه خراسان، می‌گوید: از نوجوانی به زبان فارسی علاقه مند بودم، زیرا این زبان از سمت راست شروع می‌شود، ولی زبان ژاپنی از سمت چپ، که موضوع برایم جالب بود؛ ولی زبان فارسی و ژاپنی از نظر دستور زبان کمی به یکدیگر شباهت دارند، برای مثال هر دو فعل در پایان جمله قرار می گیرند. 

وی ادامه داد: زمانی که من در ژاپن زندگی می کردم در دانشکده مطالعات زبان خارجه، رشته ادبیات و زبان فارسی را کمی آموزش دیدم، اما علاقه من به زبان فارسی باعث شد که ایران را برای تحصیل انتخاب کنم.

پایان خبر